تشکیلات خودگران بر پایه همین ادعا هرگز انتخاب جنبش مردمی حماس از سوی فلسطینی ها را هم نپذیرفت. آنان با وجود پایان عمر دولت فتح حاضر به تن دادن به رای مردم نشد و با همراهی غرب و صهیونیست ها موجی از تبلیغات منفی را علیه جنبش حماس آغاز کرد.

این فشارها در شرایطی صورت می گرفت که مردم غزه هم به عنوان مرکز دولت جنبش حماس تحت سخت ترین تحریم های غذایی و دارویی، فشارهای سیاسی و تبلیغاتی و حتی حملات نظامی با سلاح های ممنوعه از سوی صهیونیست ها قرار گرفت.

افشای پشت پرده

پنهان کاری مشترک تشکیلات خودگردان و رژیم صهیونیستی اما، با جسارت شبکه بین المللی "الجزیره" به یک باره به پایان راه رسید.
این شبکه تلویزیونی چند روز پیش افشای اسناد محرمانه ای را کلید زد که از تبعیت کامل محمود عباس و تشکیلات وی از رژیم صهیونیستی را حکایت می کند.
به رسمیت شناختن ساخت شهرک سازی های رژیم صهیونیستی، همکاری با رژیم جعلی اسرائیل در ترور فرمانده گردان های الاقصی به عنوان شاخه نظامی جنبش حماس و پذیرش اهدای بخشی از منطقه بیت المقدس به صهیونیست ها تنها بخشی از خیانت های عباس و اسناد افشا شده بود.

ضلع اول

این اسناد را حتی "نبیل شعث"، از مقامات ارشد تشکیلات خودگردان، هم تائید کرد و گفت که آن ها مجموعه‌ای از گفت و شنود‌ها و تبادل اندیشه‌ها در مذاکرات با اسرائیل بوده است.
البته محمود عباس پیش تر در دیداری با اعضای یک سازمان صهیونیستی در آمریکا گفته بود: امنیت اسرائیل امنیت ماست و ما تصمیم گرفتیم تا با اسرائیل همکاری امنیتی داشته باشیم.
به دنبال روشن شدن پشت پرده مذاکرات 10 ساله گروه فتح با رژیم صهیونیستی بود که لقب "خائن" با صراحت و گستره بسیاری به محمود عباس داده و از او به عنوان یکی از همراهان صهیونسیت ها در فشار به فلسطین و بویژه "غزه" نام برده شده است.

مبارک، ضلع دوم

بسیاری از ناظران بین المللی در این که حسنی مبارک،  دیکتاتور کنونی مصر که اکنون پایه های رژیمش در پی انقلاب مصری ها به لرزه افتاده، ضلع دیگر فشار و هجمه علیه فلسطین بخصوص غزه بوده، اختلافی ندارند چنانکه سران رژیم صهیونیستی و آمریکا هم مبارک را متحد خود در منطقه می دانند.
حسنی مبارک که تلاش زیادی را برای عادی سازی روابط کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی انجام داده است، از سه سال پیش هم با بستن گذرگاه های میان مصر و غزه مردم این منطقه از فلسطین را تحت شدیدترین تحریم های غذایی و دارویی گذاشت تا خواسته اسرائیل در تکمیل حلقه محاصره غزه محقق شود.
این اقدام مبارک که شامل جلوگیری از هر گونه کمک رسانی به مردم غزه جز در برخی مواقع  می شد، با اختلال در رساندن کمک های پزشکی به این منطقه بارها منجر به مرگ بیماران و مجروحان غزه شد، مجروحانی که از سوی دیگر غزه بمب ها و گلوله های سربازان رژیم صهیونیستی آنان را زخمی کرده بود.

تکمیل خدمات به صهیونیست ها

این بود که علاوه بر مسلمانان جهان حتی فعالان صلح طلب غیر مسلمان نیز رویکرد مبارک را تقبیح کردند.
خدمات مبارک به صهیونیست ها زمانی تکمیل شد که وی تونل های مخفی میان غزه و مصر را که به عنوان تنها راه تأمین مایحتاج ضروری مردم این منطقه بود، شناسائی و تخریب کرد.
عمق این روابط به حدی بوده است که حتی کشف شبکه های متعدد جاسوسی رژیم اشغالگر قدس در مصر هم باعث قطع روابط کاهش روابط مبارک با سران تل آویو نشده است.

مجموعه اقداماتی که مبارک در راستای سیاست های تل آویو و علیه غزه به اجرا گذاشت، وی را به عنوان ضلع دوم فشار به مردم این منطقه از فلسطین و خائن به هم زبانان و هم کیشان خود توصیف کرده است.

ضلع سوم

درست در همان روزهایی که ناظران بین المللی از احتمال فاجعه انسانی در غزه در پی محدودیت‌های شدید رژیم صهیونیستی برای ورود کالاها و مایحتاج ضروری مردم سخن می گفتند، شعارهای "نه غزه نه لبنان" جریان فتنه در ایران، کشوری که خط مقدم حمایت از مردم فلسطین شناخته می شود، دل اهالی غزه را لرزاند.
آنان که منتظر اعتراض بزرگ ملت ها با محوریت ملت ایران در روز قدس سال 88 بودند، به ناگاه از رسانه های بیگانه و مخالف جمهوری اسلامی بیشتر تصویر جمعیتی را دیدند که به جای شعار "مرگ بر اسرائیل" و "مرگ بر آمریکا" شعار "نه غزه نه لبنان" را سر می دادند.
این در حالی بود چند هفته از آن، رژیم صهیونیستی در گزارشی 160 صفحه‌ای درباره جنگ 22 روزه غزه، به استفاده از فسفر سفید برای قتل عام صدها فلسطینی اعتراف کرده بود.
رژیم صهیونیستی در حمله به غزه زمینه کشتار بیش از 1400 فلسطینی که 926 تن آنان غیر نظامی و 313 تن را کودکان تشکیل می‌دادند، فراهم کرد اما سران جریان فتنه عملا با طرح این شعار به مانع پراکنی در مسیر حمایت های معنوی بزرگترین ملت حامی غزه پرداختند.
البته پیش تر و در جریان تبلیغات انتخاباتی میرحسین موسوی، از سران جریان فتنه، گفته بود که ما قصد داریم به جای حمایت از فلسطین به داخل ایران متمرکز شویم.
شاید همین رویکرد بود که میرحسین موسوی و جریان فتنه را به عنوان "ضلع سوم فشار" و هجمه علیه غزه لقب داد.

هماهنگی برنامه ریزی شده یا تصادفی؟

این هماهنگی –برنامه ریزی شده یا شاید تصادفی- میرحسین و جریان متبوعش، مبارک و عباس در تحت فشار گذاشتن مظلوم ترین نقطه جغرافیایی دنیا در شرایطی محقق شده که شبکه بین المللی الجزیره در بخشی از اسنادی که درباره همکاری عباس با رژیم صهیونیسیتی فاش کرد، احتمال های جدیدی را درباره پشت پرده شعارهایی چون "نه غزه و نه لبنان" را مطرح کرد.
بنابر اسناد الجزیره که به تایید نزدیکان عباس هم رسیده است، "محمود عباس برای همراه کردن جریانی در ایران که حامی سازش با اسرائیل بودند، یک تاجر فلسطینی را راضی کرد تا پنجاه میلیون دلار برای راه اندازی یک شبکه رادیویی یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایران یعنی میرحسین موسوی پرداخت کند."

آقای موسوی در حدود 20 ماهی که متهم به پیروی از خواسته های آمریکا و صهیونیست ها و حتی اجرای دستورالعمل های دیکته شده آنان بوده، هرگز حاضر نشده است که به صراحت ارتباط پنهان و احتمالا غیر مستقیم خود و جریانش را با آمریکا یا عوامل رژیم صهیونیستی تشریح و یا رد کند. ارتباطی که شاید بر پایه آن بود که شیمون پرز، رئیس رژیم صهیونیستی در جریان آشوب های سال 88 گفته که مخالفان به نیابت از ما با جمهوری اسلامی ایران می جنگند.

در واقع در شرایطی که محمود عباس با ادعای نمایندگی ملت فلسطین و اهالی غزه به آن ها خیانت و زمینه ترور سران حماس را مهیا می کرد و حسنی مبارک هم برای کامل کردن محاصره مردم بی گناه غزه دست به دست رژیم صهیونیستی داده بود، میرحسین موسوی و جریان متبوعش هم پایتخت مهمترین حامی غزه، شعار "نه غزه نه لبنان" سر می دادند.

شبكه ايران