به گزارش رجانيوز، پايگاه اينترنتي نشريه هافينگتون پست چاپ امريكا در شماره روز شنبه خود طي مقاله اي به قلم شيرين صادقي كارشناس و مشاور در امور خاورميانه و همچنين توليد كننده سابق در شبكه هاي بي بي سي و الجزيره نوشت همانند ديكتاتورهاي سابق كه مورد حمايت انگليسي ها و امريكايي ها بودند مبارك نيز از قبول شكست خود ابا مي كند، در حالي كه اين امر اجتناب ناپذير به نظر مي آيد، حسني مبارك بايد كتاب‌هاي تاريخي را مرور كند تا ببيند چه بر سر همتايان سابقش آمده است.

اين منبع افزود فقط دو نوع ديكتاتور تحت حمايت انگليس و امريكا وجود دارد؛ اول آن ديكتاتورهايي كه سرنوشت محتوم خود را مي پذيرند و پيش از بركناري اجباري خودشان كناره گيري مي كنند و سپس آزادانه زندگي مي كنند تا بتوانند داستان زندگي خود را نقل كنند و دوم آنان كه چنين نمي كنند. چنين مرداني مانند دومينو هستند كه بسياري پيش از آنان بوده و بسياري نيز پس از آنان خواهند آمد و اين روند فروافتادن دومينوها همچنان ادامه مي‌يابد. گويي اين ديكتاتورها فراموش مي كنند چه حامياني از همان ابتدا آنان را به قدرت رسانده و در ادامه نيز در منصب‌شان نگه داشته اند و بنابراين، تا آخرين لحظه براي ماندن بر قدرتي كه تصورمي كنند، حق‌شان است، مقاومت مي كنند اما در نهايت سقوط‌شان به طرز وحشتناكي شرم آورمي شود.

مثلا صدام حسين را از حفره اي كه در آن مخفي شده بود، بيرون كشيدند و در زير زميني به دار آويختند. يا شاه مخلوع ايران دربه‌در كشورهاي مختلف شد زيرا امريكا وي را پس از سقوطش مايه دردسر خود مي دانست. همچنين ديديم كه مانوئل نوريگا را با خواري دستگيركردند و به زندان انداختند و همين سرنوشت شوم نيز به عنوان تنها يادگار دوران حكمراني وي بر جا ماند.

اين مقاله افزود: به نظرنمي آيد كه حتي شاه ايران كه پدرش را نيز انگليسي ها و امريكايي ها بركنار كرده بودند، درك كرده بوده باشد كه با چه مشكل جدي در سال 1978 ميلادي مواجه شده بود، هنگامي چندين هزار نفر عليه وي در خيابان هاي تهران راهپيمايي كردند، شاه حتي تا اواسط ژانويه 1979 ميلادي كه در نهايت از ايران گريخت، گويي هنوز متوجه وخامت اوضاع نشده بود و تصورمي كرد به سفر براي استراحت مي رود. فقط وقتي شاه آواره كشورهاي مختلف شد، درك كرد كه چه بر سرش آمده و چنان كه ديديم، داستان وي در مصربه پايان رسيد كه هنوز هم در آنجا به تنهايي در سرزمين ناشناسي مدفون است.

نويسنده اين مقاله افزود: اگر مبارك نيز دريابد كه وي هيچ شخصيت ويژه اي نيست و مانند او در تاريخ بسياري بوده اندف آنگاه مانند ژنرال پينوشه در شيلي به آرامي و در سكوت قدرت را به ديگران منتقل مي كند و بدين نحو از خوردن سيلي نهايي مي گريزد. همچنين حسني مبارك بايد به الگوي پرويز مشرف در پاكستان بنگرد كه باكناره گيري مسالمت آميز از قدرت گزينه هاي سياسي و رهبري خود را براي آينده بازنگه داشته است.

اگر هر يك از اين ديكتاتورها همان وقتي كه دولت هاي امريكا و انگليس كه حامي‌اشان بوده اند، به آنان مي‌گويند برويد بروند ديگر با پاياني تند و زننده روبرو نخواهند شد. در اين صورت، چنين ديكتاتورهايي كه به طور مسالمت آميز ترك قدرت كرده اند، احتمالا چند دهه آخر عمر خود را در راحتي و رفاه در كشوري كه به خوبي پيشرفته است و هيچ شباهتي به كشوري كه در وضعيت اسف بار ان را ترك كرده اند، ندارد، زندگي خواهند كرد و اين به يمن ثروت هايي است كه در طول دوران قدرت‌شان براي خود و خانواده هايشان جمع آوري كرده بودند.