این بنای معروف که یکی از بلندترین آثار تاریخی جهان بشمار میآید بر فراز تپه خاکی که قریب 15 متر از سطح زمین بلند تر است قرار دارد و در سال (397 ه. ق. و 375 ه. خ) و در زمان سلطنت شمس المعالی قابوس بن وشمگیر و در شهر جرجان که پایتخت پادشاهان آن دیار بوده، بنا شده است.
پروفسور آرتور اوفام پوپ در مورد این بنا چنین نوشته است: در زیر سمت شرق کوههای البرز و در برابر صحراهای پهناور آسیا یکی از بزرگترین شاهکارهای معماری ایران با تمام شکوه و عظمت خود قد بر افراشته است.
این بنا گنبد قابوس بقعه آرامگاه قابوس بن وشمگیر بوده و برج آرامگاه از هرگونه آرایش مبراست. مشخصات سازه گنبد قابوس شامل دو قسمت پی یا پای بست بنا و بدنه است که گنبد مخروطی پی سازی بنا از زمین سفت شروع و تا ارتفاع حدود 15 متری با آجر و مصالح مشابه خود بنا انجام شده است.
درون پای بست، سردآبی وجود داشته که پا کار طاق آن هنوز بر جای است، ولی بر اثر کاوشهای پیاپی کاوشگران که در پی گنج بودهاند آثاری از کف آن بر جای نمانده است.
بدنه مدور خارجی گنبد قابوس دارای 15 ترک (دندانه نود درجه) است، (همانند ستاره ده پر) این ترکها که در اطراف آن و به فواصل مساوی از یکدیگر قرار دارند، از پای بست بنا شروع و تا زیر سقف گنبدی ادامه مییابد و میان این ترکها با کوههای آجری پر شده است.
بجز در ورودی، راس این ترکها به اندازه یک مترو 34 سانتی متر از یکدیگر فاصله دارند، قطر داخلی گنبد به طول 9 متر و 70 سانتی متر و قطر آن از قاعده ترکها بطول 14 متر و 66سانتی متر و طول قطر آن از رأس ترکها یا به عبارتی قطر ارباب یا پای بست آن 17 متر و شش سانتی متر است.