بیشتر فعالان رشته نوغانداری در گلستان را سالخوردگان تشکیل می دهند و این افراد معتقدند که فرزندانشان از این کار خوششان نمی آید و می گویند کار سختی است.

به باور این کشاورزان، سال به سال تعداد پرورش دهندگان پیله ابریشم در منطقه کاهش می یابد و درختان توت بدون استفاده باقی می ماند و درحال خشک شدن هستند.

به تاکید این کشاورزان به دلیل ارزان بودن قیمت ها کمتر کسی رغبت به تولید پیله می کند و نیاز است دولت در این زمینه چاره  جویی کند.

اکنون حدود ۲۰ درصد از پیله تر مرغوب استان از سوی بخش خصوصی و بالاتر از نرخ تضمینی خریداری می شود تا در کارخانه های تربت حیدریه و مشهد به نخ های ابریشمی مورد نیاز صنعت فرش تبدیل شود.

همچنین از ۱۱ هزار عضو تعاونی نوغانداران گلستان تنها دو هزار و ۵۰۰ نفر فعال باقی مانده اند و کارشناسان امیدوارند با حمایت مسئولان، ایجاد نهالستان های جدید و صنایع تبدیلی، نوغانداری دوباره فعال شود.

به رغم وجود مشکلات فراوان، زمینه مناسبی برای پرورش ابریشم در گلستان وجود دارد که به عنوان صنایع جانبی روستایی می تواند درآمد خوبی ایجاد کند.

نوغانداری در شمال ایران از استان گلستان تا مازندران، گیلان و آذربایجان گسترش دارد و بیشترین پرورش دهندگان کرم ابریشم در استان گلستان به ترتیب در شهرهای مینودشت، کلاله، آزادشهر، رامیان، گنبد، علی آباد و گرگان به سر می برند.