دو دختر خرسال سه و هفت ساله محمود، پدر پیر و برادرانش تماشاچیان ویژه این دوره از کورس بهاره اسبدوانی گنبد کاووس بودند که جای خالی پدر، فرزند و بردار بیش از هر زمان دیگر برایشان محسوس بود.

وقتی اسب محمود پشت دپار مسابقه قرار گرفت و سواری نداشت، بیش از همه قلب کوچک فرزندان خردسالش به درد آمد، زیرا آنها بخاطر دارند که بابا با این اسب در چه کورسهایی شرکت کرده و با برد در مسابقه خرج خانواده اش را درآورده است.

بیش از هر زمانی دختران کوچک محمود احساس دلتنگی می کردند اما در این بین دوستان چابکسوار محمود برایش سنگ تمام گذاشتند و کورسی را به یاد و نام محمود برگزار کردند.

علاوه بر این دوستان محمود نیز اعلام کردند ما در این هفته از رقابتها جایزه نمی خواهیم و عایدات مسابقه به خانواده قللر عطاء اهداء شود.

همچنین تماشاچیان خوب گلستان و گنبد که بیش از 14 سال خاطره سواکاری محمود را به خاطردارند نیز خانواده اش را در این مصیبت تنها نگذاشتند و به یاریشان شتافتتند و اعلام کردند " محمود" هرگز نمرده و تا سوارکاری و اسبدوانی برجاست، محمود نیز زنده است.