به گزارش پیام گلستان به نقل از ایرنا ، بر اساس اطلاعات به دست آمده از منابع تاریخی، اسب تركمن كه به استقامت و زیبایی مشهور بوده، در دوره های تاریخی طولانی، مورد استفاده سلسله های حكومتی و شاهان درامر لشكر كشی واقع می شده است.

به اعتقاد مورخان، دلایل متقنی وجود دارد كه 'سكاها' و هخامنشیان از اسب تركمن در امر سواره نظام خود بهره برده اند ضمن اینكه، بیشترین استفاده از این اسب ها در دوران اشكانیان صورت گرفته است.

از سلسله های حكومتی بسیار دور كه بگذریم، به دوران سلجوقی و صفویه و نیز نادر شاه افشار باید اشاره كرد كه گفته می شود صفویان با استفاده از اسب های تركمن عرصه سرزمینی حكومت خود را گسترش داده و نادرشاه نیز با استفاده از این اسبها تا هند لشكر كشی كرده است.

مدارك معتبری نیز وجود دارد كه از اسب تركمن توسط سلسله 'هان' در چین نیز استفاده شده و خلفای عباسی و سلاطین عثمانی نیز در سپاه خود از این اسب ها فراوان استفاده كرده اند.

زیبایی اسب تركمن به نقش و نگارهای هنرمندان دوران صفویه و قاجار نیز راه یافته است كه اسب‌های تركمن را در جنگ و شكار به همراه شاهان و شاهزادگان نشان می دهد.

مهمترین خصوصیت اسب تركمن مقاومت این حیوان نجیب در پیمودن راه های طولانی و حركت بسار تند و از نظر استقامت و چابكی همواره و در طول تاریخ مورد تحسین بوده است.

با وجود همه این خصوصیات تحسین برانگیز در اسب تركمن، این موجود زیبا از حدود 4 دهه پیش در ایران مورد بی توجهی قرار گرفته و تا آستانه نابودی نیز پیش رفت.

استفاده از اسب های خارجی در مسابقات سواركاری به خاطر سرعت زیاد آنها در مسافت های كم به همراه جثه درشت تر آنها ، به تدریج اسب اصیل تركمن را به حاشیه راند.

به رغم همه ناملایمات، بسیاری از علاقه مندان به این اسب در گوشه و كنارمناطق تركمن نشین، به خاطر علاقه فراوان خود به نگهداری و پرورش این اسب ادامه داده و تا امروز توانسته اند این نژاد را از نابودی كامل نجات دهند.

'حكیم ایگدری' مدیر مجموعه سواركاری گنبدكاووس در این خصوص می گوید: ورود اسب های خارجی مانند 'دو خون' به این منطقه در چهار دهه پیش، یكی از سیاست های غلطی بود كه در رژیم گذشته انجام شد.

وی ادامه می دهد: برگزاری دورهای ویژه در مسابقات سواركاری برای اسب تركمن و نیز حمایت از افرادی كه بدنبال پرورش اسب های اصیل هستند، از راههای احیای نژاد اسب تركمن است.

به گفته وی ، نبود ارتباط بین پرورش دهندگان اسب داخل كشور با انجمن اسب سایر كشورها و نیز فقدان بازار فروش اسب تركمن به خاطر ورود زیاد اسب های خارجی از جمله دلایل در معرض خطر قرار گرفتن اسب تركمن است.

وی گفت: از حدود 4 سال پیش در برای شناسایی اسب های اصیل باقی مانده تركمن اقدام به نمونه گیری شده و نمونه ها برای آزمایش به خارج از كشور ارسال شدند تا معدود اسب های باقی مانده شناسایی شده و اقدامات لازم برای حفظ وتكثیر آنها انجام شود.

ایگدری گفت: هم اكنون برای تشویق صاحبان اسبهای تركمن، هر هفته یك دور در كورس پاییزه گنبدكاووس برای رقابت این اسبها اختصاص می یابد كه در آینده با ازدیاد این نوع اسب ها، این دورها نیز افزایش خواهد یافت.

'علی رضا میرشكار' رییس اداره امور تولیدات دامی جهاد كشاورزی گنبد كاووس نیز به خبرنگار ایرنا، گفت: سه شركت تعاونی تولید و پرورش اسب در شهرستانهای گنبد، آق قلا و بندرتركمن وجود دارد كه مجموعا بیش از 600 عضو و بیش از1200 راس اسب و مادیان را تحت پوشش خود دارند.

وی افزود: همچنین برای توسعه صنعتی پرورش اسب، جهاد كشاورزی اقدام به دادن موافقت اصولی پرورش اسب در گنبدكاووس كرده است.

میرشكار گفت: علاوه براین، یك واحد پرورش اسب نیز دارای پروانه بهره برداری بوده و مجوز یك باشگاه سواركاری نیز صادر شده است.

رییس اداره امور تولیدات دامی جهادكشاورزی گنبدكاووس افزود: برگزاری جشنواره های اسب اصیل تركمن طی سه نوبت در سالهای 73، و 90 از دیگر اقدامات تشویقی بوده است.

وی گفت: یكی دیگر از برنامه ها نیز پیگری برگزاری دورهای اختصاصی اسب تركمن در مسابقات سواركاری است.

در استان گلستان قریب به 20 هزار اسب وجود دارد كه 1200 راس آن را اسب های سواری تركمن تشكیل می دهند كه خلوص خونی آنها بالاتر از 50 درصد است.

اسب تركمن معمولا در دو گروه یموت و 'آخال تكه' دسته بندی می شوند كه گروه اسب های تركمن آخال تكه در كشور تركمنستان و اسبهای یموت نیز در ایران پرورش می یابند.

گروه اسب یموت، دارای یال بسیار ظریف و كم پشت، بسیار محكم و طاقت گرمای شدید را دارد.

این اسب برای مسابقه و اسب سواری در مسافت های طولانی مناسب است. سرو گردنی كوتاه نسبت به آخال تكه داشته اما در پایداری از آن بالاتر است و بلندای قد آن نیز 147تا 155 سانتی متر است.