هرچند كه مسعود بهنود سلطنت طلب مقيم لندن تلاش كرده بود به توجيه و مصادره به مطلوب موضع غافلگير كننده كروبي بپردازد اما سايت گويانيوز مصر است كه اقدام كروبي گل به دروازه خود (ضدانقلاب) بوده است.
گويانيوز در كاريكاتوري، كروبي را در كنار بهنود و چند نفر از عناصر ضدانقلاب ديگر و در وسط زمين فوتبال به تصوير كشيده است. در اين كاريكاتور، كروبي توپ را به دروازه ضدانقلاب زده و بهنود در گوشي به او مي گويد: حالا ما گفتيم پاس به عقب بود ولي خودمونيم... زدي توي گل خودمون.

وي درباره «لطمه موضع گيري كروبي به جنبش (فتنه) سبز» هم اظهار داشت: اين موضع، نفس مبارزه جنبش سبز را زير سوال مي برد. اگر اين حرف درست است پس جنبش سبز، آقاي كروبي و همه ما بايد عذرخواهي كنيم كه از 22 خرداد تا به امروز جنجال آفريده ايم.

اين عنصر ضدانقلاب در پاسخ خبرنگار كه مي گفت« آقاي كروبي و آقاي موسوي هميشه گفته اند جنبش را در چارچوب قانون اساسي راه مي برند، الان هم مطابق همين قانون اساسي، احمدي نژاد رئيس جمهور است»، اظهار داشت: همين جاست كه با كمال تاسف بايد از وقوع يك شكاف در جنبش بيمناك و هراسناك بود. مگر آقاي كروبي و آقايان موسوي و خاتمي نمي دانستند دولت احمدي نژاد تنفيذ شده است؟ حس تسليم طلبي نگران كننده است. اين مواضع دقيقاً تسليم طلبي است.

اما علي كشتگر از اعضاي گروهك فدائيان خلق و همكار دايمي راديو فردا در اظهاراتي متناقض از يكسو مدعي شد «هيچ چيز عوض نشده و حرف هاي آقاي كروبي چيز تازه اي نيست» و از طرف ديگر گفت «آقاي كروبي اين مسئله را مطرح كرده تا راه گفت وگو و ميانجي گري هاشمي بسته نشود البته كروبي تهديد به ترور هم شده بود. فوراً نمي توان روي اين نوع مانورها قضاوت كرد. مسلم است در 8 ماه گذشته آقاي كروبي و آقاي موسوي خيلي رشيدانه مقاومت كردند.

سايت ضدانقلابي روز نت از قول سعيد رضوي فقيه هم نوشت: شايد آقايان كروبي، موسوي و خاتمي در بيان ضمير خود دچار سوءتعبير ناخواسته شده باشند ]![ لحن كيهان به عنوان اصلي ترين و رسمي ترين مفسر خواسته هاي نظام حكايت از آن دارد كه نظام اين مواضع را حمل بر ضعف و سستي و عقب نشيني كرده است.

سايت ياد شده در عين حال در مطلب ديگري به نقل از يكي از اعضاي گروهك ادوارتحكيم نوشت: كتمان نمي كنم كه اولين واكنش من پس از شنيدن سخنان مهدي كروبي مبني بر «پذيرش احمدي نژاد به عنوان رئيس دولت، حس خوبي نبود. شبيه چنين حالتي را اندكي قبلتر نيز پس از خواندن بند اول بيانيه ميرحسين موسوي تجربه كرده ام. واقعيت عريان و در عين حال تلخ اكنون ايران، بر سر كار بودن دولتي است كه رياستش را محمود احمدي نژاد برعهده دارد، واقعيتي اين چنين آشكار، نياز به تاييد و يا پذيرش امثال موسوي و كروبي و نه هيچ كس ديگر نخواهد داشت. پس چه مي شود بيان واقعيتي چنين خاطر دلسپردگان به دو كانديداي معترض را مكدر مي كند؟ و يا چگونه است كه اپوزيسيون لميده بر جاي گرم و نرم خارج نشين، با نهايت حق به جانبي بر بوق و كرنا مي كنند «سازش» اصلاح طلبان داخل را؟ اما كنش سياسي آنگاه بر مي دهد كه منطبق بر واقعيت پيرامون بوده و به دور از وهم و خيال باشد.
نامبرده البته توضيح نداد كه حضرات چرا پس از 8-7ماه تاختن در بن بست و سر كوبيدن به ديوار ملت و نظام، تازه به واقعيت پي برده اند.

سايت اخبار روز وابسته به گروهك فدائيان خلق هم طي تحليلي تاكيد كرد: متاسفانه در روزهاي اخير از زبان بعضي از رهبران اصلاح طلب بدون در نظر گرفتن مسيرهاي يك مصالحه از موضع قدرت و مبتني بر هدف موفقيت جنبش اظهاراتي ايراد شده است كه در ذهن اكثريت توده ها نشانه هائي از تسليم و بازگشت به نقطه صفر بوده است. بعضي از اين دوستان ظاهراً از رخدادهاي روز عاشورا تا حدودي دچار وحشت شده اند.
در همين حال روزنامه آلماني فرانكفورتر روند شاو تحولات اخير را نشانه «كمر خم كردن» سران فتنه توصيف كرد و نوشت: آنها نگرانند كه در آينده نتوانند هيچ نقشي را ايفا كنند. جنبش سبز در ماه هاي اخير ديگر در كنترل آنها نبوده است.